Ο κινητήρας αεριώθησης είναι μια μορφή μηχανής εσωτερικής καύσης στην οποία, με την ανάφλεξη ενός καυσίμου, δημιουργείτε ένας ταχέως πίδακα πεπιεσμένων θερμών αέριων κατευθυνόμενο προς μια κατεύθυνση παράγοντας ώθηση προς την αντίθετη. Ο ορισμός αυτός περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους πυραυλοκινητήρες, στροβιλοσυμπιεστές, στροβιλοκινητήρες, παλμικούς κινητήρες.
Εφαρμογές
Είναι ευρέως διαδεδομένοι στην βιομηχανία των αεριωθούμενων αεροσκαφών και διαστημοπλοίων λόγο χαμηλού βάρος τους, την συμπαγή κατασκευή τους, την ομαλότητα λειτουργίας τους, την πολύ ψηλή απόδοση ισχύος και άλλα. Επίσης χρησιμοποιούνται και για εφαρμογές εκτός του αεροδιαστημικού τομέα, μεταξύ άλλων, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, την τροφοδοσία αντλιών νερού και φυσικού αερίου.
Ιστορία
Προσπάθειες κατασκευής κινητήρων αεριώθησης υπήρξαν από πολύ παλιά αλλά το πρώτο αεριωθούμενο αεροσκάφος που κατασκευάστηκε στον κόσμο κατά την περίοδο του Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ήταν το He 178 της Χάινκελ το οποίο απογειώθηκε τα στις 27ης Αυγούστου 1939, από το αεροδρόμιο του Ροστοκ στη Γερμανία με τον βενζινοκίνητο κινητήρα αεριώθησης HeS 3, ο οποίος σχεδιάστηκε από τον Γερμανός Χανς φον Οχάιν
Το σήμερα
Οι κινητήρες τζετ σήμερα εκτός από τις παραδοσιακές τους χρήσεις έχουν τοποθετηθεί επίσης και σε αυτοκίνητα, φορτηγά, σκάφη θαλάσσης με σκοπό τη κατάκτηση του ρεκόρ ταχύτητας. Στον τηλεκατευθυνόμενο αερομοντελισμό επίσης βλέπουμε μινιατούρες των μηχανών αυτών να χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο.
